Naar de dierenarts en wat eten in de stad.

Kennis maken met de dierenarts.

Dit is de derde dag dat Gussy bij mij in huis woont en onder tussen beginnen we elkaar heel goed te kennen. De afgelopen nacht is heel rustig verlopen ongeveer vijf uur geslapen dat zijn er drie meer dan normaal. Toen ik wakker werd lag meneer languit naast mij op bed en lag hij naar me te kijken en ik heb niet eens gemerkt dat hij op bed is geklommen.

In de ochtend is het al gewoonte geworden om iedereen eten te geven want ook mijn twee oude dames hebben de gewoonte overgenomen om te eten als Gussy gaat eten. Daar moet ik dan wel een oogje ophouden want Gussy krijgt 125 gram eten en aangezien dat niet teveel is zijn de andere brokjes ook heel erg aantrekkelijk. Maar tot nu toe gaat het heel goed en is een woord genoeg om hem bij de andere bakken weg te houden. Als iedereen klaar is met eten gaan de bakken weg en is er ook geen stress voor Gussy en voor mij ook niet.

Dan komt het vaste patroon ja zelfs na drie dagen al......
na een half uur tot drie kwartier, dat is voor mij de tijd om een bakje koffie te drinken even nieuws te lezen en facebook en twitter te checken. Daarna ga ik eerst met Gussy weg tot nu altijd naar de dijk daar kan hij ondertussen los lopen en de ene keer oefen ik wel en soms mag hij even gewoon een hond zijn en lekker rond darren. Onder tussen heb ik Gussy ook de zeekant van de dijk laten zien en als het eb ofwel laagwater is dan kan je daar ook lopen met een heel klein strookje zand en heel veel keien, zeewier, vogeltjes en natuurlijk de zee.

Dat is echt een plekje waar Gussy even helemaal uit zijn plaat kan gaan en is het net een puppy. Zo wandelen we aan de texelse boot en gaan dan weer huis, dat is ongeveer drie kilometer in totaal. Dan is het de beurt aan mijn twee bejaarde dames die hebben ook recht op hun beweging ook al gaat dat vele malen langzamer dat duurt ongeveer een uur dus de ochtend is behoorlijk gevuld en zo rond tien uur heeft iedereen zijn of haar beweging gehad en is het tijd voor mij om even een broodje te eten en nog een bakje koffie te drinken.

Tot zover het ochtend ritueel.

Naar de dierenarts.

Gussy, moest nog ingeschreven worden bij mijn eigen dierenarts en dat hebben we vandaag gedaan dat is een kleine twee kilometer verderop aan de rand van Den Helder voorbij de brug naar de marine haven voor de mensen die hier bekent zijn. Dus ook dat hebben wij gelopen meteen een mooie oefening voor ons beiden want er moet veel overgestoken worden en we moeten ook door de stad lopen. En nog steeds valt het mij op hoe beleefd de mensen hier in Den Helder zijn. Als je wil oversteken wordt er netjes voor je gestopt, in de stad maken mensen ruimte voor ons nu ben ik niet klein uitgevallen bijna twee meter lang, en dan met Gussy voorop of naast mij zijn we wel een opvallend koppel. Wat mij wel opvalt is dat er tot nu toe heel weinig mensen zijn die vragen waarom ik een buddyhond heb. Dus moeilijke gesprekken zijn mij bespaard gebleven want het praten over mijn PTSS is soms heel moeilijk en pijnlijk. Ik heb een paar weken terug nog in de krant gestaan en vele mensen lezen die krant dus misschien is dat de reden maar dat is mijn eigen aanname.

Bij de dierenarts was het een inloop spreek uur en het was er druk tenminste dat was het voor mij de wachtruimte is vrij klein en als daar vijf of zes mensen zitten is het voor mij al snel te druk. Maar nu ik Gussy mee had kon ik het goed uithouden en Gussy vond de katten in een kooi en een paar andere honden heel erg leuk. Voor het eerst heb ik tegen twee mensen moeten zeggen dat Gussy niet geaaid mag worden en een meneer was erg hard leers en heb die heb ik afgeblaft op een gegeven moment. Ik zal het uitleggen want anders begrijpen jullie dat misschien niet.

Zo gauw Gussy zijn dekje om krijgt is hij aan het werk voor mij. Het is dan niet de bedoeling dat hij geaaid wordt of dat er honden met hem gaan spelen hij raakt afgeleid en dan duurt het even voor hij weer terug keert naar waar hij voor is afgericht en opgeleid. Voor mij is het ook vervelend want je moet hem weer bij de les krijgen en ik raak ook een beetje in de war wat mijn korte lontje weer aan wakkert en dat voelt Gussy weer wat voor hem dan ook vervelend is. Het vraagt veel van je zelf beheersing want net als veel andere buddyhonden is ook Gussy boven gemiddeld sensitief en voelt direct dat er wat is en moet dan en mij bij de les houden en zijn werk op straat doen en dat vraagt heel veel van hem en dat ga je merken als je dan verder moet.

Ik heb dekje van Gussy nog niet laten bedrukken of met iets anders van een tekst laten voorzien met NIET AAIEN erop dat moet ik nog doen daar ben ik nog niet aan toe gekomen.

In het volgende deel zal ik uitleggen wat Gussy voor mij betekent en wat hij allemaal doet voor mij als ik buiten ben maar ook binnen in mijn eigen huis dat is niet echt eenvoudig en ik ben nog steeds aan het nadenken hoe ik dat ga opschrijven. Dit even tussen door.....

Terug naar de wachtruimte.

Op een gegeven moment wordt er dan toch heel voorzichtig gevraagd waarom ik een buddyhond heb. Ik ga hier niet in details vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt maar het heeft met heel veel dood te maken in al zijn vormen en dat is genoeg. Dus ik heb uitgelegd wat voor werk ik heb gedaan en dat ik PTSS heb en waarom ik Gussy heb gekregen , en toen werd het stil.

Na een tijd wachten was ik aan de beurt en mocht ik met Gussy naar binnen de dierenarts wist dat ik een buddyhond zou krijgen maar wist totaal niet wat Gussy voor mij doet en waarom ik Gussy heb dus ook daar heb ik verteld wat ik heb en heel duidelijk uitgelegd wat Gussy allemaal voor mij doet en dan blijkt dat iedereen toch gevoelens heeft ik heb nog nooit een dierenarts gezien die tranen staat weg te vegen en onder tussen Gussy de hemel in prijst en ook nog eens onderzoekt terwijl ik er alleen maar was om hem in te laten schrijven. Gussy kreeg zo ongeveer de koninklijke behandeling werd beluisterd en bevoelt hij werd echt helemaal nagekeken en dat deed mij zo ontzettend goed. Ondertussen was zijn assistente druk om alle gegevens in de computer te tikken en toen dat allemaal was gebeurt mocht ik weer gaan en dat koste dus helemaal niks en ik voelde mij heel goed en trots en zelfs nu ik dit opschrijf voel ik de tranen weer komen.

Ik heb bij de politie gewerkt met een ideaal om andere mensen te helpen maar had niet kunnen bedenken wat je allemaal tegen komt en welke rollen je allemaal moet aannemen om je werk te doen.
Je bent, een dokter, een psycholoog, een opvoeder, een bemiddelaar, een boeman, een stroop smeerder, maar ook nog eens een mens. Je maakt mensen mee in hun aller diepste ellende je maakt dingen mee die ik hier niet ga opschrijven maar waar bijna niemand ook maar een voorstelling van kan maken die gewoon te gruwelijk zijn om te kunnen begrijpen een horrorfilm is er echt niks bij.

En als je dan mensen tegen komt die ontroerd zijn die hun gevoelens kenbaar maken en tranen laten zien ja dat grijpt mij aan in mijn tijd bij de politie was daar geen ruimte voor en nu hoef ik niet meer de stoere man zijn maar mag gewoon een mens zijn en mijn gevoelens laten zien.

Maar ik dwaal weer af.

Na de dierenarts zijn we weer terug gewandeld en ben ik via het centrum het winkelgebied in Den Helder richting mijn huis gelopen onder tussen had ik echt trek gekregen en ben ik voor het eerst in drie jaar tijd een toko binnen gelopen en heb daar wat gegeten met Gussy aan mijn voeten. En dat voelde zo ontzettend fijn om niet meer bang te hoeven zijn niet constant om me heen te hoeven kijken en mensen in de gaten te houden niet een muur op te zoeken om niemand achter me langs te laten gaan. Ik voelde me veilig een ander woord kan ik er niet voor vinden dat is wat Gussy met mij doet.

Daarna ben ik nog langs een supermarkt gegaan want ik moet ook eten en daar heb ik wat bijzonders meegemaakt.

Binnen in de winkel was het personeel heel aardig en ze vinden Gussy helemaal het einde.

Dan wordt er plotseling door een jongetje van ongeveer negen jaar tegen mij geroepen "Meneer u mag niet met uw hond in de winkel zijn" ik ben naar het jongetje gelopen en vertelde hem dat dit een buddyhond is en dat die wel in de winkel mocht zijn omdat Gussy op mij past. Het was even stil en toen zei hij terwijl hij de hand van zijn moeder pakte de volgende woorden "ooh dat is een hond van die reclame dan hoop ik dat u heel snel weer beter wordt" en dan loop je leeg dat een jochie van drie turven hoog zoiets tegen je zegt dat raakt je heel diep.

Ik ben heel stil naar huis gelopen en dat is vanaf deze supermarkt ongeveer tien minuten en was plotseling bekaf en Gussy ook die had er geen zin meer in die had heel hard moeten werken deze dag. Thuis heeft hij gegeten nog even naar buiten om te plassen daarna is hij op de bank gekropen en ik heb niks meer van hem gehoord tot dat ik naar bed wilde gaan nog even snel laten plassen en ook deze dag was weer ten einde.

                                                                Einde van deel 4

De tweede dag met Gussy mijn buddyhond en maatje

Hallo allemaal,

Na een bewogen eerste dag eigenlijk te laat naar bed gegaan maar ik wilde alles nog op mijn, nee onze blog verwerken. Ik zag dat ik wat dingen ben vergeten maar Gussy heeft een vast gedragspatroon dus het komt nog wel aan bod.

De morning after

Ten eerste ik heb vier uur achter elkaar geslapen voor nu een record en ik hoef niet te vertellen dat dit toch echt door Gussy komt. Hij is de afgelopen nacht mee naar boven gegaan en direct in zijn mand gaan liggen hij heeft twee keer gezucht en was direct vertrokken. En voor mij, wel, inslapen is nooit een probleem maar het doorslapen wel en dat heb ik toch vier uur gedaan.

Rond half zes werd ik wakker gemaakt een natte neus in mijn gezicht en ja ik voelde dat ik een nachtmerrie had...

Gussy liet me niet met rust bleef drentelen tussen de slaapkamer en de trap, Hij liet duidelijk blijken dat ik moest opstaan dus dat heb ik ook gedaan we zijn met z'n tweeën naar beneden gegaan en hij had zijn ontbijt wel verdiend!!

 Ik ben er uit gebleven heb lekker gedoucht en om zeven uur liepen we lekker langs de dijk met z'n tweeën. En om die tijd is het er nog lekker stil en heb ik het bij me komen geoefend.

 Dus het commando "blijf"zijn riem los en weglopen na een meter of tien omdraaien en het commando "Gussy hier" en wat hij gisteren niet deed, ging nu helemaal van zelf ik heb het verschillende keren geoefend en dan op verschillende plekken niet achter elkaar en steeds ging het goed. Daarna heeft hij nog een tijdje losgelopen en steeds kwam hij terug en ging netjes naast zitten.

Ook heeft hij nog even met een paar andere honden kunnen dollen en toen was het weer tijd om naar huis te gaan 45 minuten later waren we weer thuis.

Daarna heb ik mijn bejaarde dames uitgelaten en was het alweer negen uur.

Om tien uur stond Herman weer voor de deur voor de tweede trainings-dag na een bakje koffie, kwam de vraag wat zou je willen oefenen voor mij eigenlijk alleen de winkels dat deed ik altijd alleen en dan op tijden dat het rustig was dus twaalf uur in de middag of zes uur in de avond dan zit iedereen te eten.

We hebben eerst in de tuin geoefend en eigenlijk is het heel simpel maar ja je moet het wel verzinnen!

Je staat in een winkel met je gezicht naar een schap je geeft in mijn geval Gussy het commando "achter" tegelijkertijd stuur je hem naar achteren door te sturen met je riem daarna "staan" en hou je de riem enigszins strak zodat niemand tussen jou en je buddy kan lopen. Een kind kan de was doen maar ja iemand moet het verzinnen en dan moet het nog aangeleerd worden.

Ook ik heb een er gruwelijke hekel aan dat mensen achter mij langs lopen en iemand met een karretje is nog veel erger omdat je dan niet meer weg kan. En dan ligt paniek meteen op de loer.

Ook hebben we eerst geoefend om Gussy links voor en rechts voor te laten lopen gaat ongeveer net als het sturen naar achteren commando Links of rechts en sturen met de riem als dat nodig is en zo kan je mensen blokkeren waar je anders tegen aan zou lopen of nog erger dat je jezelf ergens doorheen moet wringen.

Dus zogezegd zo gedaan en voor het eerst met Gussy de stad in wel via de rustige route en dan onder weg naar de Albert Heijn. Daar heb ik mezelf netjes aangemeld verteld dat ik een buddyhond heb en dat ik vandaag wilde oefenen en dat ze me vaker zouden zien daarna nog even kort gesproken met de manager die vond het ook allemaal prima. En dit waren dus twee dingen die ik zonder Gussy dus echt niet zou hebben gedaan laat dat wel heel duidelijk zijn in de winkel heb ik een masker op normaal doe ik dat niet maar een winkel is een klote plek.

De KNGF onderhoud zelf contacten met zo een beetje alle winkels in Nederland en het woord buddyhond doet steeds meer deuren opengaan al zal een enkeling misschien uit principe jou weigeren maar hier in Den Helder heb ik het nog niet meegemaakt.

Nou woon ik een kleine vijftien jaar in Den Helder of misschien wel langer en over het algemeen is iedereen erg op zich zelf en soms behoorlijk bot. Maar als ik buiten loop met Gussy en hij heeft zijn dekje op lijnt iedereen ver van tevoren zijn hond aan iedereen maakt ruimte zonder te mopperen fietser gaan aan de kant auto's rijden langzamer voorbij. En dus Den Helder bedankt namens mij en Gussy dat doet een mens goed.

Ik de winkel ging het vanzelf heel stiekem vond ik het wel leuk want het lijkt echt een beetje op mensen pesten maar het voelt zo ontzettend fijn dat Gussy achter me zit en er niemand langs kan lopen. Ik heb zelf niet gezien dat er mensen moesten om lopen maar Herman wel en dat voelt echt ontzettend fijn en veilig. En op de straat is dat gevoel ook zo weer veilig en weer menselijk. Normaal ga ik overal heen in de auto nu hoef ik voor kleine boodschappen de auto niet meer te pakken.

Ik kreeg er zo een boost van dat ik ook langs de viswinkel wilde en even naar binnen om Gussy voor te stellen ik had ze namelijk enkele weken terug gevraagd of Gussy wel naar binnen mocht want honden zijn daar niet toegestaan. Dus dat heb ik ook nog gedaan en kreeg alleen maar bemoedigende woorden te horen dat doet je zo goed.

Daarna door het winkelcentrum weer terug naar huis en halverwege werd Gussy moe dus dat was het voor de ochtend.

Nog even kort gesproken met Herman en de afspraak gemaakt voor vrijdag ochtend om de losse eindje te bespreken en natuurlijk te oefenen. Daarna heb ik samen met Gussy een tukje gemaakt op de bank want ook voor mij is  het vermoeiend.

In de middag ben ik zelf door de stad gelopen met Gussy en naar de dierenwinkel geweest daar heb ik Gussy ook even voor gesteld. Een goede vriendin van mij woont er bijna naast dus daar Gussy ook even voor gesteld en daarna weer naar huis dus vandaag weer lekker geoefend ook zelf en het vertrouwen groeit met de dag ook bij Gussy het gaat steeds makkelijker.

Gussy heeft tussen zeven en acht een speel uurtje en er is niks mooier dan de twee oude dames van mij een beetje te pesten en even een spelletje met de flos te spelen.

En dan na achten gaat het batterijtje leeg om negen uur nog even een rondje en dan is het slaap tijd en dat dan het liefst met zijn hoofd op mijn been en de rest languit op de bank.

Dit was het weer voor vandaag veel leesplezier.

De eerste dag met Gussy bij mij thuis.

Maandag 11 mei 2015.

Vanmorgen even na tien uur, was het dan eindelijk zover. Na een week van spanning is mijn buddyhond dan eindelijk bij mij thuis.

Hij werd netjes gebracht door de Herman de trainer van de KNGF. Een auto vol spullen maar het belangrijkste zat achter in GUSSY, mijn buddyhond, die bij mij en mijn twee golden retrievers komt wonen!

Wat krijg je nog meer behalve het belangrijkste je buddyhond.

Een harde mand met kleedje.
Een grote bak met brokken.
Twee nieuwe voerbakken.
Een nieuwe leren riem, halsband en natuurlijk het bekende dekje.
Twee speelgoed hondjes van de KNGF
Promotie materiaal.
Je KNGF pasje en een fluitje aan een koordje
Een kam een borstel.
Een tas van de KNGF.
Hondenpaspoort
Gebruiks overeenkomst
en nog wat meer papieren.

Dus alles om te beginnen is er maar je grootste bezit is toch je buddyhond en in dat geval mijn Gussy.

Binnen komst.

Ik weet van mijn eigen honden, die trouwens Senna en Droopy genaamd zijn.
Dat die geen problemen maken als er een andere hond binnen komt, en zo ging het ook.

Gussy kreeg het commando Vrij zo gauw hij binnen was en zijn riem af was. En die ging op zijn manier kennis maken mijn oudste liet meteen merken dat ze niet gediend was van een drukte maker in huis en Gussy werd netjes op zijn plek gezet. Senna is wat drukker maar die maakte er ook niks van dus binnen vijf minuten was het het weer rustig. Ik had afgelopen zondag een bak met hondenspeelgoed weer neergezet en Gussy was er heel snel achter dat daar ergens onderin nog een grote gekookte mergpijp lag en ging daar dan ook mooi mee op de grond liggen en die heeft zich er heel goed mee vermaakt.

Na de koffie heeft Herman alles uitgelegd waarom er een bruikleenovereenkomst is zodat beide partijen een basis hebben waar ieder voor zich rechten aan kan ontlenen maar ook om de KNGF een basis te geven om je buddyhond bij verwaarlozing of andere zaken weer terug te nemen maar omgekeerd heb jij ook rechten.

Een verzekering die jij moet afsluiten voor je buddyhond bij Petplan dit moet jezelf regelen alle papieren zijn daarvoor aanwezig alles is ingevuld voor je de rest spreekt voor zich.

Uitleg over het hondenpaspoort waar je op letten enzovoort nu heb ik zelf twee honden dus het was niet vreemd maar hij slaat gewoon niks over.

Een medische verklaring want je buddyhond wordt geheel na gekeken bij een dierenarts voor dat hij bij jou in huis komt.

Een lijst van je buddyhond met daarop zijn gewicht een voedingsadvies hoeveel keer hij eten mag op een dag de laatste keer dat hij ontwormt is en wanneer de laatste keer een anti vlooien en anti teken middel is gebruikt en wanneer dat weer gebeuren moet en daarop ook nog een borstel advies.

Dan nog wat papier werk maar dat wordt netjes aan je uitgelegd.

Daarna uitleg gehad welke commando's voor jouw hond belangrijk zijn.

Gussy heeft een paar weken bij Herman in huis gewoond, en hij kon mooi vertellen dat het soms een deugniet was maar ook zijn gewoontes die voor jou echt van belang zijn.

Na dit alles was het ondertussen tijd om een hapje te eten.

En toen kwam eindelijk dat onderdeel waar ik echt naar uit had gekeken. Lekker naar buiten en vandaag was het ook nog eens een prachtige dag en voor Den Helderse begrippen was het warm en heerlijk zonnig.

Zelf voor de eerste keer de riem omdoen iets wat voor mij gewoon is maar nu toch heel bijzonder was want dit wordt je maatje en voor beiden is het even aftasten wie je bent en wat je gaat doen en hoe jij je voelt en toch was ik wat gespannen. Want Herman loopt bij jou vertelt van alles en ondertussen probeer jij je hond te lezen en te begrijpen. En natuurlijk kom je dan net de mensen tegen die je niet zomaar voorbij loopt en omdat Gussy zijn dekje niet op had en nadat ze netjes hadden gevraagd of hij nu geaaid mocht worden moest er even geknuffeld worden. Wat mij meteen opviel was dat Gussy meteen dwars voor mij ging staan en een soort van muurtje vormde tussen mij en mijn buurtjes uit de straat. En daarna richting de dijk daar is een los loop gebied en werd ik meteen in het diepe gegooid voor mij vreemde commando's om Gussy bij je te laten komen terwijl hij niet aangelijnd is. Een tube smeerkaas in je broekzak de ultieme beloning voor Gussy en dat is even wennen. Nadat we dat een paar keer geoefend hadden toch weer aan de lijn en nog veel meer uitleg ondertussen waren er meer op het idee gekomen om hun honden uit te laten dus voor mij een mooie kans om te zien hoe Gussy op andere honden reageert. Hij is best enthousiast maar ook weer niet zo dat je hem niet meer meekrijgt en Herman had dat al uitgelegd dus voor mij mooie oefen momentjes. Daarna nog een eind gewandeld en Herman laten zien dat je op de dijk een prachtig uitzicht hebt op Texel en het nieuwe eiland in wording Noorder Haaks of ook wel genaamd de Razende Bol. En na een kleine drie kwartier richting huis en op de terug weg werd ik moe maar Gussy ook.





















Thuis nog wat gesproken en daarna is Herman weer vertrokken met een afspraak voor morgen Dinsdag 12 mei 2015. Nog even wat gesproken met mijn moeder en die is toen ook naar huis gegaan. en toen was er rust in huis en was ik alleen met Gussy en mijn meiden zoals ik ze ook heel vaak noem.

Gussy kwam direct aan mijn voeten liggen en viel meteen in slaap die had hard moeten werken en was echt toe aan een paar uur slaap. Ik zou ook even op de bank kruipen en een tukje maken maar dat lukte niet, te veel info, emoties, blijdschap en iets wat ik lang gemist heb ontspanning en Gussy pikte dat meteen op kwam een paar keer overeind raakte me een paar keer aan maar ik wilde dat hij even ging slapen dus een klopje op de bank en meneer kwam lekker tussen mijn benen liggen en toen was het goed en voor mij ook.

Voor de eerste keer alleen met Gussy naar buiten.

Deze keer wel zijn dekje van de KNGF omgedaan en dan is het inderdaad een andere hond zo gauw hij buiten is. Gussy zoekt constant contact met mij loopt dan weer voor me en dan weer naast me.
We zijn even lekker naar de dijk geweest en daar liepen nu meer mensen die hun honden aan het uitlaten waren. Wat mij is opgevallen iedereen heeft zijn of haar honden aangelijnd zo gauw ze mij met Gussy zagen lopen en dat had ik niet verwacht. Het naderen en passeren van de andere honden ging nu anders, even heel kort zeggen naast of volgen maakte een wereld van verschil en het ging heel erg makkelijk. Ook het praten achter mijn rug was opvallend veel al net hard genoeg dat ik het kon horen maar geen vragen er werd veel gesproken over een hulphond terwijl er toch echt buddyhond op het dekje staat. Ik heb het maar even zo gelaten dit was al spannend genoeg. Ook het terug lopen ging heel makkelijk en aan de overzijde van de straat zijn twee kroegen en daar zaten natuurlijk mensen op de terrassen. Dan hoor je ze ruzie maken of het nou een buddyhond was of een hulphond heel vermakelijk.

Ik ben de eerste persoon met een buddyhond in Noord Holland en in Den Helder dus echt een bezienswaardigheid. En dat was goed te merken zelfs de bussen gingen langzamer rijden en de passagiers gingen nog net niet staan. Volgens mij hebben er een aantal mensen morgen pijn in hun nek!

Al met al viel het eigenlijk heel erg mee alleen het los laten lopen doe ik nog niet dat wil ik echt nog wat keren oefenen als het wat rustiger is en de band verder gegroeid is.

Tot zover weer morgen weer een nieuwe dag.

Ontmoeting met Gussy.

KNGF geleidenhonden school te Amstelveen.

Vandaag, 04 mei 2015, om 10.30 uur, werd ik daar verwacht.

Ik ging daar kennis maken met mijn buddyhond, Gussy, en als ik zeg dat ik zenuwachtig was ... wel dat was nog zachtjes uitgedrukt. Ondanks een tomtom was ik toch nog in staat om verkeerd te rijden maar om tien uur was ik er dan toch en zoals gewoonlijk ruim op tijd. Want aan gezien ik een verslaving heb had ik mooi nog even de tijd om een sigaretje te roken je moet toch je zenuwen een beetje kalmeren.

Op 13 april 2015, was ik namelijk gebeld door een dame van de KNGF, dat er voor mij een buddyhond was en of ik op 4 mei maar even wilde komen kennismaken. Deze dag wordt ook wel de matchdag genoemd.

Inmiddels stond ik al een half jaar op de wachtlijst. Hoe je op deze wachtlijst komt zal ik een andere keer uitleggen er zit echt wel een selectie procedure aan vast en een buddyhond krijg je niet zomaar. 

De dag dat ik het bewuste telefoontje kreeg is echt in een waas voorbij gegaan, blij is nog een understatement en een grotere boost kon ik niet krijgen.

Dus vandaag is en was een hele beladen en emotionele dag....

Ik ben er niet alleen heen gegaan, ook al ben ik een volwassen man ik had mijn moeder meegenomen die is mijn steun en afleiding als ik dat zo mag zeggen, die heeft mij gezien in mijn donkerste dagen.

Dagen dat ik geen zin meer had om verder te leven er alleen maar ellende was en ptss mijn leven beheerste en ik mij verlaten en bang voelde. Ook dat hoort bij ptss en ik ben blij dat ik er over kan praten en ik weet via lotgenoot contacten dat ik daar echt niet de enige in ben.

Maar terug naar vandaag 4 mei 2015.

Na het sigaretje kwam ook de trainer van Gussy het terrein van de KNGF opgereden. Wij werden verzocht binnen plaats te nemen en hij zou ons later komen ophalen en het sigaretje was meteen uitgewerkt het voelde ongeveer als plaats nemen in de wachtruimte van de tandarts en dat behoeft vast geen verdere uitleg.

Eindelijk was het dan zover, Herman, de trainer van Gussy, kwam ons ophalen, en na te zijn voor zien van een bakje koffie, werden wij naar een mooie kamer gebracht. Daar werd mij uitgelegd wat de plus en de min punten zijn van Gussy. Nou had ik Herman, al eerder aan de telefoon gehad en had hij ze al aan mij uitgelegd maar ptss is een raar ding je geheugen werkt niet meer zoals vroeger iemand kan je wat vertellen en na twee tellen ben je het ook weer kwijt. Dus de uitleg was welkom en hij vertelde het heel rustig zo dat je even de tijd had om het ook echt op te nemen. Nou ben ik van huis uit een honden mens, ik heb ze echt al heel mijn leven en thuis waren er ook altijd dieren tot kippen aan toe. Dus wat hij mij vertelde zal mij niet echt problemen opleveren.

En beste mensen ook al heb je zelf geen huisdieren en heb je nooit een hond gehad ik kan je geruststellen je wordt niet in het diepe gegooid. Na de matchdag die is al bepalend, krijg je een dag bedenktijd daarna moet je nog een week wachten en dan wordt de je buddyhond thuis gebracht door de trainer. Die gaat je begeleiden je krijgt tekst en uitleg hij gaat met jou de straat op. Dit zal drie dagen duren en dan niet de de hele dag want dat hou je als iemand met ptss niet vol dus een paar uurtjes en daarna heb je rust tot de volgende dag. Zo dus drie dagen lang, en vervolgens krijg je nog wat controle bezoekjes en mag je laten zien wat je kan en mag je natuurlijk alles vragen wat je wil.

Maar wat nog het meest belangrijkste is, tijdens de intake of selectie gesprekken kan je duidelijk maken wat voor soort hond je graag zou willen hebben. En dan niet iets van allergie vrije honden of die bestaan ik heb geen idee maar wat jouw wensen zijn. En helemaal afgestemd op waar jij last van hebt dus je angsten, triggers, slaap problemen ga zo maar door.

Ik wilde een rustige hond ik zoek geen uitdagingen ik hou van rust om mij heen. Nou ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik redelijk veel lotgenoten om mij heen heb die al een buddyhond hebben en een sprong eruit en dat is Noury de buddyhond van Nelis.

Ik wilde heel graag een buddyhond zoals Noury en dat is heel goed gelukt tot de kleur aan toe hoewel dat niet bepalend was voor mij maar toevallig is Gussy ook zwart van kleur.

Excuus voor alle uitleg maar er is nog nergens iets geschreven over de aanvraag, hoe het is om een buddyhond te hebben en wat dit allemaal met je doet en hoe het je leven verbeterd en ik ben een kletskous een schrijver en het is ook een soort van therapie voor mij.

De ontmoeting.

Na alle uitleg en ook vragen van mijn kant kwam daar dan eindelijk het moment waar ik toch ook bang voor was want hoe de buddyhond ook is getraind op jouw omstandigheden en wensen, er komt een moment dat je kennis gaat maken en dan moet het wel klikken. En zelfs voor een hondenmens zoals ik zelf blijft het afwachten want jij kan het wel een pracht van een hond vinden maar als de hond niks met jou heeft of als de trainer vind dat het toch geen goede match is. Tja dan zou de teleurstelling heel erg groot zijn en teleurstellingen heb ik meer dan genoeg gehad en ik kan er heel slecht mee overweg.

Bij het binnen komen heeft Gussy eerst eens een rondje door de kamer gelopen en werden wij totaal genegeerd. En toen kwam zijn favoriete speeltje te voorschijn en voor ik wist was ik lekker met Gussy aan het spelen en toen wist ik het nee ik zeg het verkeerd ik voelde dat dit mijn buddy ging worden...

Na een tijdje spelen en nadat Gussy onder de tafel bij mijn voeten ging liggen werd er iets tegen mij gezegd en toen kwamen de tranen en brak ik. Wat er vervolgens gebeurde daar kom je voor terwijl ik daar zat kwam daar Gussy een natte neus in mijn gezicht een paar bruine ogen en zijn speeltje in zijn bek. Zo van hee kom op ik ben er toch nu gaan we spelen en wat iemand er ook van gaat vinden dit was mijn match moment en ook nu weer tranen ik kan het niet uitleggen.

 Het wordt jouw psycholoog op vier poten en een staart en mensen daar is een half jaar wachten niks bij dat had ik er graag voor over hoe moeilijk ik het ook gehad heb, dat viel even van mijn schouders.

Na afloop heb ik Gussy nog naar de auto gebracht en hebben wij nog een rondleiding gehad en dat was het einde van de twee uurtjes dat ik daar ben geweest.

Morgen nog een telefoontje plegen naar de KNGF dat ik Gussy heel graag als mijn buddyhond wil en dan als er niks tussen komt.

Gaat er op maandag 11 mei 2015, voor mij een nieuw leven starten, met meer rust en regelmaat hoef ik niet overal meer bang voor te zijn ook al kan je het aan de buiten kant niet zien van binnen is het een heel ander verhaal. Mijn ptss zal nooit meer weg gaan maar er mee leren leven samen met Gussy ja dat zal het zeker.

Hallo lieve mensen,

Ik zal mij in het kort voorstellen.

Inmiddels 53 jaar en woonachtig in Den Helder, Noord Holland kan me niet voorstellen dat er nog een Den Helder is maar dit is voor de volledigheid.

Werkzaam geweest voor een kleine 15 jaar bij de politie in de surveillancedienst en heb daar helaas trauma's aan overgehouden die niet meer te repareren zijn. Ben de laatste negen maanden voor de laatste keer in behandeling geweest en helaas is er niks veranderd eigenlijk ben ik achteruit gegaan.

Ik ga niks vertellen over wat ik heb meegemaakt dat heeft geen nut en is voor mij iets wat nu bij mijn leven hoort, die zijn onlosmakelijk aan mij verbonden.

Na mijn laatste behandeling is wel duidelijk geworden dat ik al tien jaar lang last heb van ptss.
De laatste twee jaar vanaf eind 2012 is mijn ptss zo erg toegenomen dat ik niet meer kon werken en ben inmiddels ontslagen wegens ziekte en ook afgekeurd werken zit er voor mij niet meer in en dat voelt niet erg fijn.

Waarom vertel ik dit om duidelijk te maken dat ptss niet iets is waar je lichtzinnig over moet denken het begint met een keer ziek thuis zijn omdat je emmertje vol zit. Daarna gebeurt dat steeds vaker tot je voor langere tijd thuis komt te zitten en dan is het overspannen zijn of wat ze nu een burnout  noemen. Daarna harder gaan werken om je te bewijzen met alle gevolgen van dien. Ik kan hier heel veel over vertellen en dat heb ik ook al heel wat keren gedaan.

Mijn ptss gaat nooit meer weg dat is een gegeven en er mee leren leven dat is een hele opgave.

Ik had het idee om dit blog te maken omdat ik binnen kort en dat is al heel snel kennis ga maken met mijn buddyhond, genaamd Gussy, een kruising labrador/golden retriever hij is van mei 2012 en inmiddels drie jaar oud en zwart van kleur.

Hij is een ex blindengeleidehond opgeleid bij de KNGF geleidehonden te Amstelveen. http://www.geleidehond.nl/

Hij heeft inmiddels de opleiding tot buddyhond voltooid en hij gaat mijn buddyhond worden.

Waar heb ik last van, nou het onderstaande is niet alles, maar wel waar ik elke dag tegen moet vechten.


Mijn leven bestaat uit veel binnen zitten ik ben super alert buiten en voel me gewoon niet fijn als ik buiten ben.

Boodschappen doen is iets wat ik niet voor mijn plezier doe ik voel me niet prettig in winkels en mijd de tijden dat het erg druk is in een winkel en als ik dan toch moet dan is het snel naar binnen en het liefst heel snel weer naar buiten.

Ik loop niet graag in het centrum teveel mensen om mij heen maakt me erg onrustig en het liefst ga ik weer naar huis.

Ik probeer mijn angsten elke dag weer te overwinnen en dat is een aanslag.

Ik heb elke nacht last van nachtmerries en slaap ongeveer 2 uur per nacht de rest bestaat uit hazeslaapjes en woelen en draaien.

Bij andere mensen of dat nou mijn ouders zijn of de paar vrienden die ik nog over heb voel ik mij soms totaal niet fijn en verdwijn dan net zo snel als dat ik gekomen ben.

Ik heb zelf twee honden, golden retrievers van 13 en 14 jaar oud die zorgen dat ik wel naar buiten moet maar die zijn zo oud dat ze meer slapen dan dat ze wakker zijn maar die hebben wel gezorgd dat ik nog wat frisse lucht krijg anders kwam ik helemaal niet meer buiten.

Ook thuis heb ik soms mijn mindere dagen en dan zou het heel fijn zijn als er iemand is die je aandacht trekt of lekker tegen je aan kruipt en zorgt dat je niet in je ellende kruipt die ptss heet.

Ik vind het niet fijn als mensen heel dicht bij me komen staan dan heb ik heel snel de neiging om weg te lopen.

En dan nog het bekende korte lontje wat erg vervelend is je bent je er wel van bewust maar de rem is erg moeilijk te vinden en je moet het mij niet te moeilijk maken dan is vluchten voor mij de beste oplossing en als dat niet kan dan wordt het heel snel vervelend.

Je bent heel snel overprikkeld en harde geluiden en harde stemmen zijn op zijn zachtst gezegd heel erg vervelend.

Openbaar vervoer is voor mij niet weggelegd te kleine ruimte en ik kan er niet uit en heb ook niet zelf de controle dus ik zit al snel in mijn auto daar ben ik de baas en ben ik niet afhankelijk van anderen daar voel ik mij gek genoeg veilig en rij rustig door heel nederland of nog verder pas als ik uitstap dan komt alles weer naar boven.

Dan heb ik nog mijn triggers zoals, sirenes, gillende banden, rennende mensen, schreeuwende mensen, en plekken waar ik mijn trauma's heb opgelopen mijd ik als de pest.

Ik hoop dat er met de komst van Gussy, meer rust komt voor mij, maar ook voor mijn familie zodat ik ook eens op een verjaardag kan komen zonder dat ik er binnen twintig minuten weer weg ben.

Of een keer een terrasje kan pakken.

Een keer uit eten gaan en dan wanneer het druk is.

Maar boven al meer vrijheid niet bij alles na moeten denken me veilig voelen weer leven.