Dit is de derde dag dat Gussy bij mij in huis woont en onder tussen beginnen we elkaar heel goed te kennen. De afgelopen nacht is heel rustig verlopen ongeveer vijf uur geslapen dat zijn er drie meer dan normaal. Toen ik wakker werd lag meneer languit naast mij op bed en lag hij naar me te kijken en ik heb niet eens gemerkt dat hij op bed is geklommen.
In de ochtend is het al gewoonte geworden om iedereen eten te geven want ook mijn twee oude dames hebben de gewoonte overgenomen om te eten als Gussy gaat eten. Daar moet ik dan wel een oogje ophouden want Gussy krijgt 125 gram eten en aangezien dat niet teveel is zijn de andere brokjes ook heel erg aantrekkelijk. Maar tot nu toe gaat het heel goed en is een woord genoeg om hem bij de andere bakken weg te houden. Als iedereen klaar is met eten gaan de bakken weg en is er ook geen stress voor Gussy en voor mij ook niet.
Dan komt het vaste patroon ja zelfs na drie dagen al......
na een half uur tot drie kwartier, dat is voor mij de tijd om een bakje koffie te drinken even nieuws te lezen en facebook en twitter te checken. Daarna ga ik eerst met Gussy weg tot nu altijd naar de dijk daar kan hij ondertussen los lopen en de ene keer oefen ik wel en soms mag hij even gewoon een hond zijn en lekker rond darren. Onder tussen heb ik Gussy ook de zeekant van de dijk laten zien en als het eb ofwel laagwater is dan kan je daar ook lopen met een heel klein strookje zand en heel veel keien, zeewier, vogeltjes en natuurlijk de zee.
Dat is echt een plekje waar Gussy even helemaal uit zijn plaat kan gaan en is het net een puppy. Zo wandelen we aan de texelse boot en gaan dan weer huis, dat is ongeveer drie kilometer in totaal. Dan is het de beurt aan mijn twee bejaarde dames die hebben ook recht op hun beweging ook al gaat dat vele malen langzamer dat duurt ongeveer een uur dus de ochtend is behoorlijk gevuld en zo rond tien uur heeft iedereen zijn of haar beweging gehad en is het tijd voor mij om even een broodje te eten en nog een bakje koffie te drinken.
Naar de dierenarts.
Gussy, moest nog ingeschreven worden bij mijn eigen dierenarts en dat hebben we vandaag gedaan dat is een kleine twee kilometer verderop aan de rand van Den Helder voorbij de brug naar de marine haven voor de mensen die hier bekent zijn. Dus ook dat hebben wij gelopen meteen een mooie oefening voor ons beiden want er moet veel overgestoken worden en we moeten ook door de stad lopen. En nog steeds valt het mij op hoe beleefd de mensen hier in Den Helder zijn. Als je wil oversteken wordt er netjes voor je gestopt, in de stad maken mensen ruimte voor ons nu ben ik niet klein uitgevallen bijna twee meter lang, en dan met Gussy voorop of naast mij zijn we wel een opvallend koppel. Wat mij wel opvalt is dat er tot nu toe heel weinig mensen zijn die vragen waarom ik een buddyhond heb. Dus moeilijke gesprekken zijn mij bespaard gebleven want het praten over mijn PTSS is soms heel moeilijk en pijnlijk. Ik heb een paar weken terug nog in de krant gestaan en vele mensen lezen die krant dus misschien is dat de reden maar dat is mijn eigen aanname.
Bij de dierenarts was het een inloop spreek uur en het was er druk tenminste dat was het voor mij de wachtruimte is vrij klein en als daar vijf of zes mensen zitten is het voor mij al snel te druk. Maar nu ik Gussy mee had kon ik het goed uithouden en Gussy vond de katten in een kooi en een paar andere honden heel erg leuk. Voor het eerst heb ik tegen twee mensen moeten zeggen dat Gussy niet geaaid mag worden en een meneer was erg hard leers en heb die heb ik afgeblaft op een gegeven moment. Ik zal het uitleggen want anders begrijpen jullie dat misschien niet.
Zo gauw Gussy zijn dekje om krijgt is hij aan het werk voor mij. Het is dan niet de bedoeling dat hij geaaid wordt of dat er honden met hem gaan spelen hij raakt afgeleid en dan duurt het even voor hij weer terug keert naar waar hij voor is afgericht en opgeleid. Voor mij is het ook vervelend want je moet hem weer bij de les krijgen en ik raak ook een beetje in de war wat mijn korte lontje weer aan wakkert en dat voelt Gussy weer wat voor hem dan ook vervelend is. Het vraagt veel van je zelf beheersing want net als veel andere buddyhonden is ook Gussy boven gemiddeld sensitief en voelt direct dat er wat is en moet dan en mij bij de les houden en zijn werk op straat doen en dat vraagt heel veel van hem en dat ga je merken als je dan verder moet.
Ik heb dekje van Gussy nog niet laten bedrukken of met iets anders van een tekst laten voorzien met NIET AAIEN erop dat moet ik nog doen daar ben ik nog niet aan toe gekomen.
In het volgende deel zal ik uitleggen wat Gussy voor mij betekent en wat hij allemaal doet voor mij als ik buiten ben maar ook binnen in mijn eigen huis dat is niet echt eenvoudig en ik ben nog steeds aan het nadenken hoe ik dat ga opschrijven. Dit even tussen door.....
Terug naar de wachtruimte.
Op een gegeven moment wordt er dan toch heel voorzichtig gevraagd waarom ik een buddyhond heb. Ik ga hier niet in details vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt maar het heeft met heel veel dood te maken in al zijn vormen en dat is genoeg. Dus ik heb uitgelegd wat voor werk ik heb gedaan en dat ik PTSS heb en waarom ik Gussy heb gekregen , en toen werd het stil.
Na een tijd wachten was ik aan de beurt en mocht ik met Gussy naar binnen de dierenarts wist dat ik een buddyhond zou krijgen maar wist totaal niet wat Gussy voor mij doet en waarom ik Gussy heb dus ook daar heb ik verteld wat ik heb en heel duidelijk uitgelegd wat Gussy allemaal voor mij doet en dan blijkt dat iedereen toch gevoelens heeft ik heb nog nooit een dierenarts gezien die tranen staat weg te vegen en onder tussen Gussy de hemel in prijst en ook nog eens onderzoekt terwijl ik er alleen maar was om hem in te laten schrijven. Gussy kreeg zo ongeveer de koninklijke behandeling werd beluisterd en bevoelt hij werd echt helemaal nagekeken en dat deed mij zo ontzettend goed. Ondertussen was zijn assistente druk om alle gegevens in de computer te tikken en toen dat allemaal was gebeurt mocht ik weer gaan en dat koste dus helemaal niks en ik voelde mij heel goed en trots en zelfs nu ik dit opschrijf voel ik de tranen weer komen.
Ik heb bij de politie gewerkt met een ideaal om andere mensen te helpen maar had niet kunnen bedenken wat je allemaal tegen komt en welke rollen je allemaal moet aannemen om je werk te doen.
Je bent, een dokter, een psycholoog, een opvoeder, een bemiddelaar, een boeman, een stroop smeerder, maar ook nog eens een mens. Je maakt mensen mee in hun aller diepste ellende je maakt dingen mee die ik hier niet ga opschrijven maar waar bijna niemand ook maar een voorstelling van kan maken die gewoon te gruwelijk zijn om te kunnen begrijpen een horrorfilm is er echt niks bij.
En als je dan mensen tegen komt die ontroerd zijn die hun gevoelens kenbaar maken en tranen laten zien ja dat grijpt mij aan in mijn tijd bij de politie was daar geen ruimte voor en nu hoef ik niet meer de stoere man zijn maar mag gewoon een mens zijn en mijn gevoelens laten zien.
Maar ik dwaal weer af.
Na de dierenarts zijn we weer terug gewandeld en ben ik via het centrum het winkelgebied in Den Helder richting mijn huis gelopen onder tussen had ik echt trek gekregen en ben ik voor het eerst in drie jaar tijd een toko binnen gelopen en heb daar wat gegeten met Gussy aan mijn voeten. En dat voelde zo ontzettend fijn om niet meer bang te hoeven zijn niet constant om me heen te hoeven kijken en mensen in de gaten te houden niet een muur op te zoeken om niemand achter me langs te laten gaan. Ik voelde me veilig een ander woord kan ik er niet voor vinden dat is wat Gussy met mij doet.
Daarna ben ik nog langs een supermarkt gegaan want ik moet ook eten en daar heb ik wat bijzonders meegemaakt.
Binnen in de winkel was het personeel heel aardig en ze vinden Gussy helemaal het einde.
Dan wordt er plotseling door een jongetje van ongeveer negen jaar tegen mij geroepen "Meneer u mag niet met uw hond in de winkel zijn" ik ben naar het jongetje gelopen en vertelde hem dat dit een buddyhond is en dat die wel in de winkel mocht zijn omdat Gussy op mij past. Het was even stil en toen zei hij terwijl hij de hand van zijn moeder pakte de volgende woorden "ooh dat is een hond van die reclame dan hoop ik dat u heel snel weer beter wordt" en dan loop je leeg dat een jochie van drie turven hoog zoiets tegen je zegt dat raakt je heel diep.
Ik ben heel stil naar huis gelopen en dat is vanaf deze supermarkt ongeveer tien minuten en was plotseling bekaf en Gussy ook die had er geen zin meer in die had heel hard moeten werken deze dag. Thuis heeft hij gegeten nog even naar buiten om te plassen daarna is hij op de bank gekropen en ik heb niks meer van hem gehoord tot dat ik naar bed wilde gaan nog even snel laten plassen en ook deze dag was weer ten einde.
.jpg)
Einde van deel 4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten