donderdag 30 april 2015

Hallo lieve mensen,

Ik zal mij in het kort voorstellen.

Inmiddels 53 jaar en woonachtig in Den Helder, Noord Holland kan me niet voorstellen dat er nog een Den Helder is maar dit is voor de volledigheid.

Werkzaam geweest voor een kleine 15 jaar bij de politie in de surveillancedienst en heb daar helaas trauma's aan overgehouden die niet meer te repareren zijn. Ben de laatste negen maanden voor de laatste keer in behandeling geweest en helaas is er niks veranderd eigenlijk ben ik achteruit gegaan.

Ik ga niks vertellen over wat ik heb meegemaakt dat heeft geen nut en is voor mij iets wat nu bij mijn leven hoort, die zijn onlosmakelijk aan mij verbonden.

Na mijn laatste behandeling is wel duidelijk geworden dat ik al tien jaar lang last heb van ptss.
De laatste twee jaar vanaf eind 2012 is mijn ptss zo erg toegenomen dat ik niet meer kon werken en ben inmiddels ontslagen wegens ziekte en ook afgekeurd werken zit er voor mij niet meer in en dat voelt niet erg fijn.

Waarom vertel ik dit om duidelijk te maken dat ptss niet iets is waar je lichtzinnig over moet denken het begint met een keer ziek thuis zijn omdat je emmertje vol zit. Daarna gebeurt dat steeds vaker tot je voor langere tijd thuis komt te zitten en dan is het overspannen zijn of wat ze nu een burnout  noemen. Daarna harder gaan werken om je te bewijzen met alle gevolgen van dien. Ik kan hier heel veel over vertellen en dat heb ik ook al heel wat keren gedaan.

Mijn ptss gaat nooit meer weg dat is een gegeven en er mee leren leven dat is een hele opgave.

Ik had het idee om dit blog te maken omdat ik binnen kort en dat is al heel snel kennis ga maken met mijn buddyhond, genaamd Gussy, een kruising labrador/golden retriever hij is van mei 2012 en inmiddels drie jaar oud en zwart van kleur.

Hij is een ex blindengeleidehond opgeleid bij de KNGF geleidehonden te Amstelveen. http://www.geleidehond.nl/

Hij heeft inmiddels de opleiding tot buddyhond voltooid en hij gaat mijn buddyhond worden.





Waar heb ik last van, nou het onderstaande is niet alles, maar wel waar ik elke dag tegen moet vechten.


Mijn leven bestaat uit veel binnen zitten ik ben super alert buiten en voel me gewoon niet fijn als ik buiten ben.

Boodschappen doen is iets wat ik niet voor mijn plezier doe ik voel me niet prettig in winkels en mijd de tijden dat het erg druk is in een winkel en als ik dan toch moet dan is het snel naar binnen en het liefst heel snel weer naar buiten.

Ik loop niet graag in het centrum teveel mensen om mij heen maakt me erg onrustig en het liefst ga ik weer naar huis.

Ik probeer mijn angsten elke dag weer te overwinnen en dat is een aanslag.

Ik heb elke nacht last van nachtmerries en slaap ongeveer 2 uur per nacht de rest bestaat uit hazeslaapjes en woelen en draaien.

Bij andere mensen of dat nou mijn ouders zijn of de paar vrienden die ik nog over heb voel ik mij soms totaal niet fijn en verdwijn dan net zo snel als dat ik gekomen ben.

Ik heb zelf twee honden, golden retrievers van 13 en 14 jaar oud die zorgen dat ik wel naar buiten moet maar die zijn zo oud dat ze meer slapen dan dat ze wakker zijn maar die hebben wel gezorgd dat ik nog wat frisse lucht krijg anders kwam ik helemaal niet meer buiten.

Ook thuis heb ik soms mijn mindere dagen en dan zou het heel fijn zijn als er iemand is die je aandacht trekt of lekker tegen je aan kruipt en zorgt dat je niet in je ellende kruipt die ptss heet.

Ik vind het niet fijn als mensen heel dicht bij me komen staan dan heb ik heel snel de neiging om weg te lopen.

En dan nog het bekende korte lontje wat erg vervelend is je bent je er wel van bewust maar de rem is erg moeilijk te vinden en je moet het mij niet te moeilijk maken dan is vluchten voor mij de beste oplossing en als dat niet kan dan wordt het heel snel vervelend.

Je bent heel snel overprikkeld en harde geluiden en harde stemmen zijn op zijn zachtst gezegd heel erg vervelend.

Openbaar vervoer is voor mij niet weggelegd te kleine ruimte en ik kan er niet uit en heb ook niet zelf de controle dus ik zit al snel in mijn auto daar ben ik de baas en ben ik niet afhankelijk van anderen daar voel ik mij gek genoeg veilig en rij rustig door heel nederland of nog verder pas als ik uitstap dan komt alles weer naar boven.

Dan heb ik nog mijn triggers zoals, sirenes, gillende banden, rennende mensen, schreeuwende mensen, en plekken waar ik mijn trauma's heb opgelopen mijd ik als de pest.

Ik hoop dat er met de komst van Gussy, meer rust komt voor mij, maar ook voor mijn familie zodat ik ook eens op een verjaardag kan komen zonder dat ik er binnen twintig minuten weer weg ben.

Of een keer een terrasje kan pakken.

Een keer uit eten gaan en dan wanneer het druk is.

Maar boven al meer vrijheid niet bij alles na moeten denken me veilig voelen weer leven.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten